Një ditë pas dasmës madhështore që u komentua gjerësisht në rrjetet sociale dhe në mediat rozë, nusja e re, Engji, ka vazhduar të rrëmbejë vëmendjen dhe zemrat e publikut me një paraqitje tejet të veçantë, këtë herë në Ditën e Grave – një nga momentet më të rëndësishme të ritualeve pasdasmës në trevën e Opojës.
Kjo ditë është simbol i pranimit të nuses së re në komunitetin e grave të fshatit dhe shënon një kapitull të ri në jetën e saj si bashkëshorte dhe anëtare e respektuar e familjes së re.
Engji është shfaqur me një pamje madhështore, e veshur me dallamën tradicionale të zonës, një kostum i trashëguar brez pas brezi që përçon historinë, kulturën dhe krenarinë e grave të Opojës.
Dallama e zezë, e punuar me dorë dhe e stolisur me fije të arta, përqafohej në mënyrë elegante nga një brez i gjerë prej mëndafshi dhe stolitë e florinjta që i mbulonin gjoksin, qafën dhe duart.
Çdo pjesë e kësaj veshjeje, nga rroba e dendur deri tek dukatet që vezullonin në dritën e diellit, fliste për trashëgiminë, përkushtimin dhe hijeshinë që kjo ditë përfaqëson.
Me flokët e mbledhur në një stil të thjeshtë, por plot hijeshi, dhe me grim të lehtë që theksonte bukurinë e saj natyrale, Engji ishte pa dyshim imazhi i një nuseje tradicionale që nderon rrënjët dhe familjen.
Ajo mbante një buzëqeshje të ngrohtë, të pandarë nga fytyra, teksa mirëpriste me përzemërsi gratë e katundit, të cilat kishin ardhur për t’i dhënë bekimin dhe për ta uruar për martesën.
Skena ishte emocionuese: dhjetëra gra, të veshura edhe ato me veshje tradicionale, e rrethonin Engjin me përqafime, urime dhe dhurata simbolike. Disa prej tyre i përshëndesnin me këngë të vjetra dasme, ndërsa të tjera shpërndanin embëlsira tradicionale.
Ajo që binte në sy ishte sinqeriteti i ndjenjave, krenaria që lexohej në fytyrat e grave të moshuara dhe emocionet që rridhnin natyrshëm në këtë ceremoni të trashëguar ndër breza.
Në këtë Ditë të Grave, Engji nuk ishte thjesht një nuse e re, por një simbol i lidhjes së brezave, një urë mes të kaluarës dhe të tashmes, që me praninë e saj elegante tregoi se tradita nuk vdes kurrë, përkundrazi – ajo ringjallet dhe shkëlqen më shumë kur bartet me krenari.
Gjestet e saj të kujdesshme, respekti për çdo të pranishme dhe sjellja e saj modeste, bënë që të gjithë ta shikonin jo vetëm si një yll të njohur të muzikës, por si një nuse të denjë për çdo shtëpi shqiptare.
Rrjetet sociale u mbushën me komente pozitive dhe foto nga ky moment i veçantë. “Nusja më e bukur që kemi parë ndonjëherë në dallamë”, shkruante një ndjekëse. “E gjitha traditë, e gjitha elegancë”, komentonte një tjetër.
Kjo paraqitje e Engjit është vlerësuar gjerësisht jo vetëm për estetikën, por për mesazhin e fuqishëm që përçoi – se bukuria më e madhe që mund të bartë një grua është nderimi për rrënjët dhe vlerat me të cilat është rritur.
Kjo Ditë e Grave do të mbetet e paharrueshme për të gjitha ato që ishin të pranishme, por edhe për Engjin vetë, e cila la gjurmë me këtë paraqitje të paharrueshme.
Për shumëkënd, ky moment ishte më shumë se një ceremoni – ishte një kujtesë e gjallë se nusja shqiptare, edhe sot, është një pasuri kulturore dhe shpirtërore që na lidh me identitetin tonë.
