Selvije Jao, bashkëshortja e këngëtarit të ndjerë Shpat Kasapi, ka dhënë sot lamtumirën e fundit në një ceremoni mortore të mbushur me dhembje të thellë dhe pikëllim.
E mbuluar nga lotët dhe me fytyrën e shuar nga dhimbja, ajo u pa duke qëndruar pranë arkivolit të tij për disa minuta, moment që preku të gjithë të pranishmit.
Selvija e mbante për krahu trupin e pajetë të artistit, sikur të kërkonte t’i jepte edhe një herë të fundit ngrohtësinë e saj, një gjest i qetë por i shpërthyer nga emocionet që vinin si dallgë pa pushim.
Prania e saj e heshtur, me sytë që nuk i hoqi për asnjë çast nga bashkëshorti, e ktheu atë çast në një skenë të paharrueshme dhimbjeje njerëzore.
Ceremonia mortore, e cila u mbajt gjatë mesditës, mblodhi familjarë, miq, kolegë artistë dhe qytetarë të shumtë që kishin ardhur për t’i bërë nderimet e fundit një prej artistëve më të dashur të skenës muzikore shqiptare.
Atmosfera ishte e rënduar, ndërsa në ambient ndjehej qartë humbja e një personi që kishte lënë gjurmë të thella, jo vetëm me muzikën e tij, por edhe me karakterin e qetë dhe zemrën fisnike.
Shumë prej të pranishmëve nuk i përmbajtën lotët teksa kujtonin performancat e tij, energjinë pozitive dhe mënyrën se si ai dinte të sillte gëzim kudo shkonte.
Shpat Kasapi ndërroi jetë më 26 nëntor, në moshën vetëm 40-vjeçare, pas një sulmi të papritur në zemër.
Lajmi tronditi opinionin publik dhe la pas një boshllëk të madh në botën e artit.
Vdekja e tij e hershme u përjetua me një dhimbje të madhe nga familja, e cila e përshkroi atë si një njeri të dashur, të sinqertë dhe gjithmonë të përkushtuar ndaj të tjerëve.
Për ta, ikja e tij nuk ishte thjesht humbja e një artisti, por humbja e një njeriu të zemrës, që me buzëqeshjen e tij fuste dritë në çdo ditë të tyre.
Sot, ai u varros në orën 14:00 në varrezat e qytetit të Tetovës, ku qindra njerëz u mblodhën për t’i thënë lamtumirën e fundit.
Para arkivolit të mbuluar me lule, dëgjoheshin psherëtima, lutje të mbyllura me zë dhe fjalë të thjeshta dhimbjeje.
Ndërsa arkivoli u ul në tokë, lotët e Selvijes nuk pushuan, dhe as lotët e atyre që e deshën dhe e vlerësuan Shpatin si njeri e si artist.
Ishte një moment që i bashkoi të gjithë në një zemër të vetme të pikëlluar.
Me largimin e tij, një kapitull u mbyll papritur, por kujtimi i Shpat Kasapit mbetet gjallë te publiku, te familja dhe te të gjithë ata që në një mënyrë apo tjetër u prekën nga arti dhe prania e tij.
Vdekja e tij shënon fundin e një jete të ndritshme, por jo të ndikimit që ai pati. Sot, Tetova u mbulua nga heshtja e dhimbjes, por edhe nga nderimi i një birit të saj që do të kujtohet për shumë gjatë.
